Programy i strategie polityki społecznej dla grup ryzyka

Spis treści:

O serii
Wprowadzenie

Rozdział I. Zjawiska i procesy zagrażające stabilności życiowej i samodzielności jednostek i grup społecznych

1. Problem społeczny – istota i korelaty zjawiska
2. Ubóstwo jako katalizator i rezultat problemów społecznych
3. Marginalizacja i wykluczenie społeczne a bezradność i izolacja społeczna
4. Ryzyko i bezpieczeństwo socjalne – stany wymagające ochrony i systemowych rozwiązań

Rozdział II. Polityka społeczna jako podstawa programów  adresowanych do jednostek i grup ryzyka socjalnego

1. Rekwizyty i domeny współczesnej polityki społecznej
2. Korelaty programów polityki społecznej
3. Usługi publiczne w programach polityki społecznej

Rozdział III. Uniwersalne cele i zadania programów polityki społecznej (adresat uogólniony)

1. Rola struktur organizacyjnych państwa w budowie i realizacji programów polityki społecznej
2. Uniwersalne matryce celów operacyjnych i zadań polityki społecznej (adresat uogólniony)

Rozdział IV. Dzieci i młodzież w programach polityki społecznej

1. Potencjał rodziny jako podstawa rozwoju i dobrostanu potomstwa
2. Adresaci i cele profilaktyki dziecięco-młodzieżowej
3. Dzieci i młodzież w polityce społecznej
4. Matryce celów operacyjnych i zadań polityki społecznej adresowanej do dzieci i młodzieży

Rozdział V. Niepełnosprawność i osoby z ograniczeniami sprawności w programach polityki społecznej

1. Niepełnosprawność – istota zjawiska
2. Bariery samodzielności życiowej i partycypacji osób z ograniczeniami sprawności w życiu zbiorowym
3. Profilaktyka niepełnej sprawności i jej narzędzia
4. Zasady i cele polityki społecznej wobec niepełnosprawności i na rzecz osób z ograniczeniami sprawności
5. Matryce celów operacyjnych i zadań polityki społecznej adresowanej do osób z ograniczeniem sprawności

Rozdział VI. Starość i seniorzy w programach gerontologicznych

1. Starzenie się i starość – proces i stan
2. Profilaktyka gerontologiczna
3. Przesłanki polityki senioralnej
4. Zasady i cele polityki społecznej wobec starości i osób starszych
5. Matryce celów operacyjnych i zadań polityki społecznej adresowanej do seniorów

Rozdział VII. Programy polityki społecznej adresowane do jednostek i grup wysokiego ryzyka socjalnego

1. Przesłanki programów adresowanych do jednostek i grup ryzyka socjalnego
2. Zarządzanie ryzykiem socjalnym w polityce społecznej
3. Miejsce przedsiębiorczości społecznej w zarządzaniu ryzykiem socjalnym
4. Generowanie wielowarstwowych programów zarządzania ryzykiem socjalnym w polityce społecznej
5. Matryce celów operacyjnych i zadań polityki społecznej adresowanej do jednostek i grup ryzyka socjalnego

Rozdział VIII. Procedury i narzędzia wdrażania programów polityki społecznej adresowanych do grup ryzyka socjalnego. Z teorią w praktykę

Zamiast podsumowania
Bibliografia

Dr Joanna Staręga-Piasek:

Książka Z. Woźniaka to nowatorska propozycja kreowania zadań polityki społecznej, opartej na stałych elementach powtarzalnej diagnozy i wyprzedzaniu na tej podstawie ryzyk socjalnych (profilaktyka). Autor w sposób unikatowy charakteryzuje podmioty polityki społecznej i proponuje narzędzia, przy pomocy których nie tylko można opisać rzeczywistość społeczną, ale co ważne dokonać identyfikacji i oceny negatywnych zjawisk, często niezamierzonych, i dążyć do ich naprawy. Adresatami książki są nie tylko doświadczeni i ambitni pracownicy socjalni, ale także ich nauczyciele na różnych poziomach kształcenia oraz – co równie istotne – politycy społeczni i decydenci różnych szczebli zarządzania sferą publiczną oraz organizacje pozarządowe. Ta książka to zbiór konspektów dydaktycznych oraz dyrektyw dla decydentów, a jej bogata bibliografia lokuje ją w szerokim kontekście międzynarodowym. I w tym sensie recenzowaną publikację uznać należy za wydarzenie na rynku wydawniczym.

Zbigniew Woźniak

prof. zw. dr hab., pracownik socjalny, socjolog medycyny, gerontolog, polityk społeczny. Emerytowany profesor w Instytucie Socjologii UAM. Uczestnik obrad Okrągłego Stołu, wieloletni konsultant i ekspert instytucji rządowych, samorządowych oraz organizacji pozarządowych zajmujących się pomocą społeczną, systemem opieki zdrowotnej oraz położeniem seniorów i osób z niepełnosprawnościami. Inicjator i współorganizator pierwszego w Polsce kierunku studiów praca socjalna w UAM (1992) oraz w Koninie i w Lesznie. Inicjator i współautor ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (2003). Autor strategii polityki społecznej miasta Poznania oraz Województwa Wielkopolskiego i powiatów wielkopolskich (2003–2013).