Po co nam Europa? O rozbieżnych wizjach integracji

W publikacji dokonano przeglądu rozwoju partykularystycznej i uniwersalistycznej doktryny integracji. Opisano poglądy tych, którzy zostali w największym stopniu zapamiętani, a których projekty można zaklasyfikować jako wyraz jednoznacznie partykularystycznej lub jednoznacznie uniwersalistycznej logiki integracji.

W kolejnych rozdziałach omówiono praktyczne konsekwencje, jakie rozbieżność pomiędzy obiema logikami integracji europejskiej ma dla sposobu radzenia sobie przez Unię z głównymi, bieżącymi wyzwaniami poli­tycznymi – zacieśnianiem współpracy w dziedzinach pozostających dotychczas w gestii rządów narodowych, kwestią przyjmowania kolejnych państw człon­kowskich oraz zjawiskiem deficytu demokracji, które sygnalizuje zarówno nie­doskonałość struktur decyzyjnych UE, jak też brak wystarczającego poparcia dla procesu integracji wśród mieszkańców Europy. To właśnie w tym miejscu uwidacznia się istota i skala problemu.

Podmiot odpowiedzialny za bezpieczeństwo produktu: Difin sp z o.o., ul. F. Kostrzewskiego 1, 00-768 Warszawa (PL), adres e-mail: info@difin.pl, tel (22) 851 45 61

Recenzja

prof. dr hab. Joanna Kurczewska:

Na tle polskich studiów europejskich książka Krzysztofa Iszkowskiego korzystnie się wyróżnia, łącząc tyle efektywnie co efektownie warsztat historyka idei z warsztatem socjologa, którego obiektem zainteresowania jest polityka i ideologia porządkująca i uzasadniająca różnorakie konstrukcje jednoczenia się Europy. Niebagatelną i pozytywną rolę odgrywa eksperckie doświadczenie autora, który potrafi analitycznie korzystać zarówno z informacji o polityce bieżącej, jak i z diagnoz wielkich strategii politycznych, nie zapominając przy tym o perspektywie historyka idei i filozofa polityki.

Autor książki

doktor socjologii i ekonomista, absolwent Szkoły Głównej Handlowej, Uniwersytetu Warszawskiego i Szkoły Nauk Społecznych przy IFiS PAN. Wykładał integrację europejską w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej, był publicystą „Tygodnika Idei - Europa", a wcześniej - dwutygodnika „Unia&Polska", „Krytyki Politycznej" oraz czeskiego tygodnika „Respekt". Publikował także w „Rzeczpospolitej", „Gazecie Wyborczej" i „Frondzie".