Nauczycielska diagnoza pedagogiczna w przedszkolu i w szkole
- Autor: Małgorzata Chojak
- Wydawca: Difin
- ISBN: 978-83-6649-107-6
- Data wydania: 2021
- Liczba stron/format: 182/B5
- Oprawa: miękka
Cena detaliczna
-
55.00 zł
49.50 zł
- Najniższa cena z ostatnich 30 dni: 49.50 zł
- Darmowa dostawa odzzzz 200 zł
- Wysyłka w ciągu 24h
10% taniej
Prezentowana książka stanowi „mini ściągawkę” dla nauczycieli, pedagogów, studentów i wszystkich zainteresowanych problematyką diagnostyki w placówkach oświatowych. Jej treść opiera się na podejściu określanym, jako „diagnoza oparta na faktach”. Zakłada ono, że nauczyciel szukając rozwiązań metodycznych czy wychowawczych, powinien korzystać ze standaryzowanych narzędzi diagnostycznych, wyników rzetelnych badań i ekspertyz naukowych oraz własnego doświadczenia, jako specjalisty w dziedzinie edukacji. Publikacja zawiera nie tylko treści pedagogiczno-psychologiczne, ale również prawne, organizacyjne i praktyczne, wskazujące czytelnikowi z jakich testów, w jakim celu i z jakimi kwalifikacjami może korzystać pedagog. Podsumowanie stanowią dwie procedury scalające zaprezentowany materiał wokół diagnozy dzieci z grupy ryzyka dysleksji rozwojowej oraz zaburzeń ze spektrum autyzmu.
To książka dla osób, które chcą się rozwijać zawodowo, nie obawiają się nowości i łamania stereotypów, które stale poszukują sposobów podnoszenia jakości własnych działań edukacyjnych.
Spis treści:
Wstęp
Rozdział 1. Praktyka i edukacja oparta na faktach jako podstawa diagnozy
Rozdział 2. Diagnoza pedagogiczna – podstawy teoretyczne i prawne
2.1. Omówienie podstawowych pojęć
2.2. Zasady diagnozowania i podstawowe błędy diagnostyczne
2.3. Sytuacje trudne w procesie diagnozy (opór, kłamstwo, mechanizmy obronne, agresja)
2.4. Prawne aspekty organizowania pomocy pedagogiczno-psychologicznej
Rozdział 3. Diagnoza neuropedagogiczna jako nowość w diagnostyce edukacyjnej
3.1. Krytyczne myślenie jako filar neuropedagogiki
3.2. Możliwości wykorzystania obrazowania mózgu w diagnozie neuropedagogicznej
Rozdział 4. Przedmioty i narzędzia diagnozy nauczycielskiej
4.1. Metody i narzędzia badawcze – kryteria wyboru
4.2. Dziecko jako podmiot diagnozy – przegląd narzędzi
4.2.1. Narzędzia do diagnozy gotowości szkolnej oraz ogólnego poziomu rozwoju
4.2.2. Narzędzia do diagnozy ukierunkowanej – motoryka, sensoryka
4.2.3. Narzędzia do diagnozy ukierunkowanej – mowa, przetwarzanie słuchowe
4.2.4. Narzędzia do diagnozy ukierunkowanej – rozwój społeczno-emocjonalny
4.2.5. Narzędzia do diagnozy ukierunkowanej – motywacja, zainteresowania i uzdolnienia
4.2.6. Narzędzia do diagnozy ukierunkowanej – czytanie, ortografia, matematyka
4.2.7. Pomiar sprawdzający w dydaktyce, czyli testy nauczycielskie
4.2.8. Narzędzia do diagnozy wybranych zaburzeń rozwojowych (specyficzne trudności w uczeniu się, zaburzenia społeczno-emocjonalne, zaburzenia ze spektrum autyzmu)
4.3. Diagnoza środowiska rodzinnego
4.4. Środowisko przedszkolne, szkolne i rówieśnicze
4.5. Autodiagnoza wybranych kompetencji nauczycielskich
Zakończenie
Dodatek nr 1 dla nauczyciela. Procedura diagnozy zaburzeń ze spektrum autyzmu
Dodatek nr 2 dla nauczyciela. Procedura diagnozy dziecka z grupy ryzyka dysleksji rozwojowej
Literatura
Spis aktów prawnych
Spis tabel
Spis schematów
Spis rysunków
Małgorzata Chojak dr, pracownik badawczo-dydaktyczny w Instytucie Pedagogiki UMCS w Lublinie, kierownik Interdyscyplinarnego Zespołu Badawczego NeuroEduLab, autorka licznych publikacji z zakresu neuropedagogiki, diagnozy, uwarunkowań gotowości szkolnej uczniów oraz wpływu mediów na rozwój dzieci, popularyzator koncepcji edukacji opartej na faktach oraz diagnozy neuropedagogicznej.
American Psychiatric Association –APA (1994). DSM IV. Diagnostic and statistical
manual of mental disorders. Washington: APA.
American Psychiatric Association, APA. (2013). Diagnostic and statistical manual of
mental disorders. Fifth edition. Washington DC.
Armstrong M. (2001). Zarządzanie zasobami ludzkimi. Kraków: Dom Wydawniczy
ABC.
Bielska E. (2013). Koncepcje oporu we współczesnych naukach społecznych: główne
problemy, pojęcia, rozstrzygnięcia. Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Ślą-
skiego.
Bieńkowska K., Gos E., Czajka N., Skarżyński P.H. (2017). Stymulacja Polimodalnej
Percepcji Sensorycznej met. Skarżyńskiego (SPPS-Ska) – ocena efektywności
terapii, Xl Krajowa Konferencja Naukowo-Szkoleniowa, „Problemy otolaryngo-
logii dziecięcej w codziennej praktyce”, 23–24 listopada 2017 r., Lublin.
Birmaher B., Brent D., Bernet W., Bukstein O., Walter H. (1998). Practice pa-rame-
ters for the assessment and treatment of children and adolescents with depressive
disorders. „J Am Acad Child Adolesc Psychiatry”, 37 (Suppl. 10), s. 63S–82S.
Birmaher B., Ryan N.D., Williamson D.E., Brent D.A., Kaufman J., 5. Dahl R.E. et al.:
Childhood and adolescent depression: a review of the past 10 years. Part I. J Am
Acad Child Adolesc Psychiatry. 1996, 35 (11), s. 1427–1439.
Boilson A.M. et al. (2016). Operationalisation of the European Protocol for Autism
Prevalence (EPAP) for autism spectrum disorder prevalence measurement in Ire-
land. J. Autism Dev. Disord., 46(9), s. 3054–3067.
Borkowska A., Domańska Ł. (2007). Neuropsychologia kliniczna dziecka, Warszawa:
PWN.
Braun-Gałkowska M. (1985). Test Rysunku Rodziny. Lublin: Wyd. KUL.
Braun-Gałkowska M. (1991). Metody badania systemu rodzinnego. Lublin: RW KUL.
Breidenbach S., Rasfeld M. (2015) Budząca się szkoła. Słupsk: Dobra Literatura.
Brzezińska A. (1987). Gotowość dzieci w wieku przedszkolnym do czytania i pisania.
Poznań: WN UAM.
Brzezińska A.I., Ziółkowska B., Appelt K. (2016). Psychologia rozwoju człowieka.
Gdańsk: GWP.
Brzeziński J. (2008). Badania eksperymentalne w psychologii i pedagogice. Warszawa:
Wydawnictwo Scholar.
Brzeziński J. (1999). Metodologia badań psychologicznych. Warszawa: PWN.168 Literatura
Cantarero K. (2009). Wykrywanie kłamstwa w komunikacji interpersonalnej, „Psy-
chologia Społeczna”, 3(11), s. 167–176.
Carron G., De Grauwe A. (1997). Current issues in supervision: a literature review.
Paris, on-line: www.unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000111916 [dostęp:
12.06.2020.
Chermet-CarroyS. (2000): Zrozum rysunki dziecka, czyli jak interpretować rysunki
małych dzieci. Łódź: Wyd. „Ravi”.
Chojak M. (2019). Neuropedagogika, neuroedukacja i neurodydaktyka – fakty
i mity. Warszawa: Difin.
Chojak M. (2018). Neuronalna strategia wykonywania czynności edukacyjnych na
materiałach polisensorycznych oraz na tablecie u dzieci o różnym czasie kon-
taktu z mediami. „Edukacja–Technika–Informatyka”, 4(26), s. 218–223.
Chojak M. (2018). Mózg „dzieci sieci” w świetle neurobiologii i neuropedagogiki,
„Edukacja–Technika–Informatyka”, nr 1(23), s. 121–128.
Chojak M. (2016). Nadmierny kontakt z mediami jako przyczyna zaburzeń rozwoju
poznawczego dzieci kończących wychowanie przedszkolne – raport z badań,
[w:] A. Kamińska, P. Oleśniewicz (red.). Edukacja Jutra. Aspekty wychowania
i kształcenia we współczesnej szkole. Sosnowiec: Wyższa Szkoła HUMANITAS,
s. 223–134.
Chojak M. (2015). Nowe technologie w rozwój wybranych procesów poznawczych
u dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, [w:] K. Denek, A. Kamińska,
P. Oleśniewicz (red.) Edukacja Jutra. Sosnowiec: Wyższa Szkoła HUMANITAS.
Colucci-Gray L., Das S., Gray D., Robson D., Spratt J. (2013). Evidence-Based Prac-
tice and Teacher Action-Research: A reflection on the Nature and Direction
of ‘Change’. „British Educational Research Journal”, 39(1), s. 126–147.
Council on Children with Disabilities, Section on Developmental Behavioral Bright
Futures Steering Committee and Medical Home Initiatives for Children with Spe-
cial Needs Project Advisory Committee (2006). Identifying Infants and Young
Children with Developmental Disorders in the Medical Home: An Algorithm for
Developmental Surveillance and Screening, „Pediatrics”, 118, s. 405–420.
Council on Children Communications and Media (2016). Media and Young Minds.
“Pediatrics”, 138, (5) e20162591;
Cygan B. (2018). Zaburzenia przetwarzania sensorycznego jako źródło trudności
i niepowodzeń szkolnych dziecka w edukacji wczesnoszkolnej. „Rocznik Komisji
Nauk Pedagogicznych”, tom LXXI, s. 83–96.
Czemierowska-Koruba E. (2014). Agresja i przemoc w szkole, czyli co powinniśmy
wiedzieć. Warszawa: ORE.
Czerski W. (2017). Ewolucja katalogu kompetencji informacyjnych nauczyciela,
„Dydaktyka Informatyki”, 12, s. 150–186.
Czerski W., Duda M. (2018). Kompetencje informacyjne bezrobotnych Lubelszczyzny
– badania pilotażowe, „Szkoła – Zawód – Praca”, 16, s. 151–162.
Davies P., (1999). What is Evidence-Based Education?. „British Journal of Educatio-
nal Studies, 47(2), s. 108–121. 169 Literatura
Delgado P., Vargas C., Ackerman R., Salmerón L. (2018). Don’t throw away your
printed books: A meta-analysis on the effects of reading media on reading com-
prehension. Educational Research Review, 25, 23–38.
Denek K. (2000). Kompetencje nauczycieli w kontekście wyzwań XXI wieku i potrzeb
reformy systemu edukacji w Polsce, [w:] K. Wenta (red.) Kształcenie pedago-
giczne w dobie przemian edukacyjnych w Polsce. Szczecin: Wyd. Nauk. U.Sz.
Desmurget M. (2012). Teleogłupianie. O zgubnych skutkach oglądania telewizji (nie
tylko przez dzieci). Warszawa: Czarna Owca.
Di Domenico S.I., Ryan R.M. (2017). The Emerging Neuroscience ofIntrinsic Moti-
vation: A New Frontierin Self-Determination Research. „Frontiers in Human
Neuroscience”, 11, 45.
Diamond D.M. (2005). Cognitive, Endocrine and Mechanistic Perspectives on Non-
-Linear Relationships Between Arousal and Brain Function. “Nonlinearity Biol
Toxicol Med.”, 3(1), 1–7.
Dopke J. (1997). Poznawanie osobowości wychowanków na podstawie twórczości
plastycznej, „Szkoła Specjalna”, 3, s. 161–162.
Dybowska E. (2010). Diagnoza pedagogiczna środowiska rodzinnego, [w:] A. Błasiak,
E. Dybowska (red.) Wybrane zagadnienia pedagogiki rodziny. Kraków: Wyd.
WAM, s. 257–273.
Dymara B. (red.) (1998). Dziecko w świecie rodziny. Szkice o wychowaniu. Kraków:
IMPULS.
Dyrda B. (2000). Syndrom nieadekwatnych osiągnięć. Kraków: IMPULS; Rimm S.B.
(1994). Bariery szkolnej kariery – dlaczego dzieci zdolne mają słabe stopnie?.
Warszawa: PWN.
Facione P.A., (1990). Critical Thinking: A Statement ox Expert Consensus for Purpo-
ses of Educational Assessment and Introduction. Research Findings and Reco-
mendations. Millbrae: California Academic Press.
Ferreira M., Grewiński M., Reis-Jo J. (2014). Superwizja jako instrument rozwoju
zawodowego w służbach społecznych. Warszawa, dostępny on line: www.mirek.
grewinski.pl/wp-content/uploads/2014/10/Superwizja_jako_instrument_roz-
woju_zawodowego_w_sluzbach_spolecznych.pdf [dostęp: 12.06.2020].
Froiland J.M., Worrell F.C. (2016). Intrinsic motivation, learning goals, engagement,
and achievement in a diverse high school. „Psychol. Sch.”, 53, s. 321–336.
Frydrychowicz A. (2006). Doradca nauczyciela sześciolatków: materiały metodyczne
dla nauczycieli opracowane w wyniku projektu „Badanie gotowości szkolnej
sześciolatków”. Warszawa: CMPPP.
Fugiel J., Czajka K., Posłuszny P., Sławińska T. (2017). Motoryczność człowieka. Pod-
stawowe zagadnienia z antropomotoryki. MedPharm.
Gajewska E. (2011). Narzędzia diagnostyczne do oceny wczesnego rozwoju moto-
rycznego stosowane w fizjoterapii dziecięcej. „Neurologia Dziecięca”, 20 (40),
s. 53–58.
Garstka T., Śliwerski A. (2019). Psychopedagogiczne mity 2. Dlaczego warto pytać
o dowody. Warszawa: Wolters Kluwer.170 Literatura
Gary T., Pring R. (2004). Evidence-based Practice in Education. New York: Open
Univercity Press.
Gaś Z.B. (2004). Kwestionaiusz OZ–U jako narzędzie jakości analizy jakości funk-
cjonowania ucznia w kontekście nauczycielskim, [w:] Z.B. Gaś (red.) Badanie
zapotrzebowania na profilaktykę w szkole. Poradnik dla szkolnych liderów pro -
filaktyki. Lublin: Fundacja „Masz Szansę”, s. 97–106.
Głoskowska-Sołdatow M. (2010). Wybrane aspekty motywowania uczniów do nauk,
[w:] E. Jaszczyszyn, J. Szada-Borzyszkowska (red.). Edukacja dziecka – mity
i fakty. Białystok: Trans Humana Wydawnictwo Uniwersyteckie.
Goźlińska E., Szlosek F. (1997). Podręczny słownik nauczyciela kształcenia zawodo-
wego. Radom: ITE.
Gruba J., Gubała B. (2019). Karty Oceny Gotowości Szkolnej. Gliwice: Wyd. KOM-
LOGO.
Gruszczyk-Kolczyńska E. (1994). Dzieci ze specyficznymi trudnościami w uczeniu
się matematyki. Warszawa: WSiP.
Gryniuk-Toruń I., Tuszyńska-Bogucka V. (1999). Psychorysunek tematyczny jako
narzędzie diagnozy sytuacji szkolnej i rodzinnej ucznia, [w:] Z.B. Gaś (red.)
Badanie zapotrzebowania na profilaktykę w szkole . Warszawa: IBE, s. 127–153.
Grzelak J., Kurlej W., Staszak K., Kornafe D. (2018). Czynniki ryzyka wystąpie-
nia dysleksji rozwojowej, [w:] Asienkiewicz R., Markocka-Mączka K., Biskup
M. (red.) Zdrowie publiczne standardem dobrostanu. Lublin: Wydawnictwo
Naukowe NeuroCentrum, s. 145–157.
Guyatt G H. (1991). Evidence-based medicine. ACP J Club., 114 (suppl 2): A-16.
Hammersley M., (1997). Educiationa Research and Teaching: A Response to David
Harggreaves’ TTA Lecture. „British Educational Research Journal”, 23(2),
s. 141–161.
Hargreaves D., (1996). Teaching as a research-based profession: Possibilities and
prospects. The Teacher Training Agency Annual Lecture, 1996. London: Teacher
Training Agency.
Hering D. (2015). Podstawy Evidence-Based Medicine, [w:] P. Waszak, Ł. Budyńko
(red.) Pomysł-Badanie-Publikacja. Poradnik naukowy dla studentów kierun-
ków medycznych. Gdańsk: Gdański Uniwersytet Medyczny, s. 68–81.
Hillage J., Pearson R., Anderson A. Tamkin P. (1998). Excellence in Research on Scho-
ols, Research Report RR74, Department for Education and Employment (Sud-
bury, DfEE Publications).
Hoffmann T., Bennett S., Del Mar C. (2010). Evidence-Based Practice Across the
Health Professions. Australia: Elsevier.
Holmes D., Murray S.J., Perron A., Rail G. (2006). Deconstructing the evidence-
-based discourse in health sciences: truth, power and fascism. „Int J Evid Based
Healthc”, 4, s. 180–186.
Hornowska E. (2010). Testy psychologiczne. Teoria i praktyka. Warszawa: Wydaw-
nictwo Naukowe Scholar.171 Literatura
Howard-Jones P., (2020). Raport – Neuronauka i Edukacja, tłumaczenie na język
polski: K. Cipora, A. Beres, E. Miedzobrodzka, J. Płachetka, publikacja dostępna
on-line: https://osf.io/5jweh/ [dostęp: 30.06.2020].
Humphries B. (2003). What Else Counts as Evidence in Evidence-Based Social
Work?, „Social Work Education”, 22(1), s. 80–91.
Jagieła J. (2017). Psychopedagogika uczenia się i zachowania, czyli o związkach
behawioryzmu z edukacyjną analizą transakcyjną (cz. 2). „Edukacyjna Analiza
Transakcyjna”, 6, s. 277–311.
Jarosz E., Wysocka E. (2006). Diagnoza psychopedagogiczna. Podstawowe problemy
i rozwiązania. Warszawa: Wyd. Akad. „Żak”.
Johansen K. (2008). Dyslexia, Auditory Laterality, and Hemisphere-Specific Audi-
tory Stimulation. „Nordic Journal of Special Needs Education”, 4, s. 245–271.
Kalinowska S., Nitsch K., Duda P., Trześniewska-Drukała B., Samochowiec J. (2013).
Depresja u dzieci i młodzieży – obraz kliniczny, etiologia, terapia. „Annales Aca-
demiae Medicae Stetinensis. Roczniki Pomorskiej Akademii Medycznej w Szcze-
cinie”, 59 (1), s. 32–36.
Kalwińska M. (2004). Psychorysunek w szkole, „Psychologia w Szkole”, 2, s. 38–42.
Kamińska B., Siebert B. (2012). Podstawy rozwoju mowy u dzieci „Forum Medycyny
Rodzinnej”, tom 6, nr 5, s. 236–243; Masgutowa S., Regner A. (2013). Rozwój
mowy dziecka w świetle integracji sensomotorycznej. Wrocław: Continuo.
Karwowska-Struczyk M. (1988). Autoekspresja plastyczna dziecka wyrazem jego
rozwoju, „Wychowanie w Przedszkolu”, 9, s. 481–485.
Keith R.W. (2004). Zaburzenia procesów przetwarzania słuchowego. „Otolaryngolo-
gia”, 3(1), s. 7–14.
Kleka P. (2011). Statystyczne kryteria przydatności raportu z badań do metaana-
lizy, [w:] J.M. Brzeziński (red.), Metodologia badań społecznych. Wybór tekstów.
Poznań: Zysk i S-ka Wydawnictwo.
Konarzewski K. (2000). Jak uprawiać badania oświatowe. Warszawa: WAiP.
Kopaliński W. (2000). Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almana-
chem. Warszawa: Świat Książki.
Krakowiak K. (2017). Założenia koncepcji diagnozy specjalnych potrzeb rozwojo-
wych i edukacyjnych dzieci i młodzieży, [w:] K. Krakowiak (red.) Diagnoza spe-
cjalnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych dzieci i młodzieży. Standardy,
wytyczne oraz wskazówki do przygotowania i adaptacji narzędzi diagnostycz-
nych dla dzieci i młodzieży z wybranymi potrzebami rozwojowymi i edukacyj-
nymi. Warszawa: ORE.
Krasowicz-Kupis G., Wiejak K., Gruszczyńska K. (2015). Katalog metod diagnozy
rozwoju poznawczego dziecka na etapie edukacji przedszkolnej i wczesnosz-
kolnej. Warszawa: IBE; Wysocka E. (2013). Diagnostyka Pedagogiczna. Nowe
obszary i rozwiązania. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls.
Kruczyńska-Werner A., (2018). Centralne zaburzenia przetwarzania słuchowego
– aktualne możliwości terapii dostępne w Polsce, [w:] Logopedia, t. 47–1, Lublin:
Polskie Towarzystwo Logopedyczne, s. 231–245.172 Literatura
Kruger J., Dunning D. (1999), Unskilled and unaware of it: how difficulties in reco -
gnizing one’s own incompetence lead to inflated self-assessments, “Journal of
Personality and Social Psychology”, 77(6), s. 1121–1134.
Kuczyńska B. (2002). Wyobraźnia a twórczość plastyczna, „Edukacja i Dialog”, 1,
s. 53–57.
Kukowska A., Dziadziuszko R., Jassem J. (2005). Metody losowego przydziału lecze-
nia w badaniach klinicznych. „Onkologia w Praktyce Klinicznej”, tom 1, nr 3,
s. 151–156.
Kurkowski Z.M. (2013). Audiogenne uwarunkowania zaburzeń komunikacji języko-
wej. Lublin: UMCS.
Lipowska M., „Zaburzenia neurozowojowe w najnowszych klasyfikacjach: DSM 5,
ICD 11 i DC: 0–5 –zmiany w diagnozie dzieci”, referat wygłoszony na
XXII Kongresie Polskiego Towarzystwa Neuropsychologicznego „Neuropsycho-
logia w medycynie – medycyna w neuropsychologii” w dniach 29–30 listopada
2019 roku w Lublinie.
Longstaff A. (2012). Neurobiologia. Krótkie wykłady. Warszawa: PWN.
Łobocki M. (2006). Metody i techniki badań pedagogicznych. Kraków: Impuls.
Łoskot M. (2017). Syndrom Pinokia w szkole. „Głos Pedagogiczny”, 87, dostęp on-
-line https://www.glospedagogiczny.pl/artykul/syndrom-pinokia-w-szkole [dostęp:
2.07.2020].
Łuczyńska M., Olech A. (2013). Wprowadzenie do superwizji pracy socjalnej, War-
szawa: CZRL.
Mancia G., Fagard R., Narkiewicz K., Redon J., Zanchetti A., Bohm M., et al. (2013).
ESH/ESC Guidelines for the management of arterial hypertension: The Task
Force for the management of arterial hyper-tension of the European Society of
Hypertension (ESH) and of the European Society of Cardiology (ESC). „J Hyper-
tens”, 31, s. 1281–357.
Marchwicki P. (2005). Mechanizmy obronne w ujęciu psychodynamicznym. „Semi-
nare. Poszukiwania Naukowe”, 21, s. 491–507.
Michalski S., Tewes U. (2001). Zentrale Hörstörungen nachweislich trainierbar,
„Hörakustik”, 10, s. 98–106.
Miernik-Jaeschke M., Namysłowska I. (2016). Zaburzenia depresyjne u dzieci i mło-
dzieży, artykuł dostępny on line https://www.mp.pl/pacjent/pediatria/choroby/
psychiatria/81302,zaburzenia-depresyjne-u-dzieci-i-mlodziezy
Mitchell P.F. (2011). Evidence-Based Practice in Real-World Services for Young
People with Complex Needs: New Opportunities Suggested by Recent Imple-
mentation Science. „Children and Youth Services Review”, 33(2), s. 207–216.
Mizerek H. (1999). Dyskursy współczesnej edukacji nauczycielskiej: między trady-
cjonalizmem a ponowoczesnością. Olsztyn: Uniwersytet Warmińsko-Mazurski.
Mizerek H., (2015). Evidence-Based Practice in Education: Premises, Dilemmas,
Prospects. Forum Oświatowe, 27(2), s. 25–40.
Mojs E., Nowogrodzka A., Piasecki B., Wolnowska B. (2011). Wpływ treningu słu-
chowego Tomatisa na poziom funkcjonowania poznawczego u dzieci z dysfunk-
cjami mowy. „Neuropsychiatria i Neuropsychologia”, 6 (3–4), s. 108–112.173 Literatura
Mucha K. (2018) Przepisy prawa a planowanie, organizacja i prowadzenie pomocy
psychologiczno-pedagogicznej dla dzieci i młodzieży. Warszawa: ORE.
Mullen E.J., Shlonsky, A., Bledsoe S.E., Bellamy J.L., (2005). From concept to imple-
mentation: challenges facing evidence-based social work. Evidence & Policy:
A Journal of Research, Debate and Practice, 1(1), 61–84.
Niemierko B. (1990). Pomiar sprawdzający w dydaktyce. Warszawa: PWN.
Niemierko B. (2002). Ocenianie szkolne bez tajemnic. Warszawa: WSiP.
Niemierko B. (2009). Diagnostyka edukacyjna. Warszawa: PWN.
Nowicka M., Wzorek A. (2016). Superwizja w szkole. Model i koncepcja wdrożenia.
Warszawa: MEN.
Odowska-Szlachcic B., Mierzejewska B. (2013). Wzrok i słuch – zmysły wiodące
w uczeniu się w aspekcie integracji sensorycznej. Gdańsk: GWP.
Opolska T. (1997). Diagnoza w działalności pedagogicznej. „Problemy Poradnictwa
Psychologiczno-Pedagogicznego”, nr 2 (7), s. 17–18.
Oster G.D., Goud P. (2000). Rysunek w psychoterapii. Gdańsk: GWP.
Ożańska-Ponikwia K. (2016). Tomatis Auditory Stimulation and learning difficulties
– an overview of recent studies. „Konteksty Pedagogiczne”, 2(7), s. 39–45.
Painter K., Scannapieco M. (2009). Part I: A Review of the Literature on Multisyste-
mic Treatment Within an Evidence-Based Framework: Implications for Working
with Culturally Diverse Families and Children. Journal of Family Social Work,
12(1), s. 73–92.
Paluchowski W.J. (2010). Diagnoza oparta na dowodach empirycznych – czy
potrzebny jest „polski Buros”?. „Roczniki Psychologiczne”, 13(2), s. 7–27.
Piekarski J. (1985). Środowisko rodzinne jako przedmiot diagnozy pedagogicznej,
główne przesłanki teoretyczne i metodologiczne. „Ruch Pedagogiczny”, nr 2–3,
s. 103–108.
Pietrasiński Z. (1976). Podstawy psychologii pracy. Warszawa: WSiP.
Pilch T., Bauman T. (2001). Zasady badań pedagogicznych. Warszawa: PWN.
Pilch T., Bauman T. (2001), Zasady badań pedagogicznych. Strategie ilościowe
i jakościowe, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie „Żak”.
Pisula E. (2014). Autyzm. Przyczyny, symptomy, terapia. Gdańsk: Wydawnictwo
Harmonia.
Plutchik R. (1995). A theory of Ego defenses, [w:] H.R. Conte, R. Plutchik (red.). Ego
defenses: Theory and measurement. New York: Wiley.
Popek S. (1978). Analiza psychologiczna twórczości plastycznej dzieci i młodzieży.
Warszawa: WSiP.
Popek S. (1990). Kwestionariusz Twórczego Zachowania KANH. Lublin: Wydawnic-
two UMCS.
Popek S. (1996). Zdolności i uzdolnienia jako osobowościowe właściwości człowieka.
Lublin: Wydawnictwo UMCS.
Popek S. (2003). Człowiek jako jednostka twórcza. Lublin: Wydawnictwo UMCS.
Popek S. (2010). Psychologia twórczości plastycznej. Kraków: Oficyna Wydawnicza
Impuls.
Popek S. (2015). W kręgu aktywności twórczej. Lublin: Wydawnictwo UMCS.174 Literatura
Rafał-Łuniewska J. (2015). Uczeń zagrożony niedostosowaniem społecznym w szkole
ogólnodostępnej. Warszawa: ORE.
Ramezan J., Mitra E. (2013). Principles for Educational Supervision and Guidance.
„Journal of Sociological Research”, 4(2).
Richardson L.P., Katzenellenbogen R. (2005). Childhood and adolescent de-pres-
sion: the role of primary care providers in diagnosis and treatment. “Curr Probl
Pediatr Adolesc Health Care”, 35(1), s. 6–24.
Robins DL, Casagrande K, Barton M, i wsp. (2014). Validation of the modified chec -
klist for Autism in toddlers, revised with follow-up (M-CHAT-R/F), “Pediatrics”
133/1 s. 37–45
Rubacha K. (2008). Metodologia badań nad edukacją. Warszawa: WSiP.
Rynkiewicz A., Kulik M. (2013). Wystandaryzowane, interaktywne narzędzia do dia-
gnozy zaburzeń ze spektrum autyzmu a nowe kryteria diagnostyczne DSM-5.
„Psychiatria”, 10(2), s. 41–48.
Sackett D.L., Rosenberg W.M., Gray J.A., Haynes R.B., Richardson W.S. (1996). Evi-
dence based medicine: what it is and what it isn’t. “BMJ”, 312, s. 71–2.
Senderski A. (2014). Rozpoznawanie i postępowanie w zaburzeniach przetwarzania
słuchowego u dzieci. „Otorynolaryngologia”, 13(2), s. 77–81.
Schendel D.E. et al. (2016). Association of psychiatric and neurologic comorbidity
with mortality among persons with autism spectrum disorder in a Danish popu-
lation. “JAMA Pediatr.”, 170(3), s. 243–250.
Sitarczyk M. (2002). Międzypokoleniowa transmisja postaw wychowawczych.
Lublin: UMCS.
Sitarczyk M. (2004) Wykorzystanie dyferencjału semantycznego do badania obrazu
szkoły i nauczyciela, [w:] Z.B. Gaś (red.) Badanie zapotrzebowania na profilak -
tykę w szkole. Poradnik dla szkolnych liderów profilaktyki. Lublin: Fundacja
„Masz Szansę”, s. 107–126.
Stech K. (2002). Kompetencje zawodowe nauczyciela – spojrzenia na problem, [w:]
K. Ferentz, E. Kozioł (red.) Kompetencje nauczyciela-wychowawcy, Zielona
Góra: Wyd. UZ.
Stemplewska-Żakowicz K. (2016). Diagnoza psychologiczna. Diagnozowanie jako
kompetencja profesjonalna. Gdańsk: GWP.
Strykowski W. (2005). Kompetencje współczesnego nauczyciela. „Neodidagmata”,
27/28, s. 15–28.
Strykowski W., Strykowska J., Pielachowski J. (2003). Kompetencje nauczyciela
szkoły współczesnej. Poznań: Wydawnictwo eMPi2.
Szmagalski J. (red.) (2011). Superwizja pracy socjalnej. Zastosowania i dylematy.
Warszawa: IRSP.
Szmigielska B. (1998). Dojrzałość szkolna, [w:] W. Szewczuk (red.) Słownik psycho-
logiczny. Warszawa: Fundacja INNOWACJA, s. 64–67.
Szopa J., Mleczko E.S. (2000). Podstawy antropomotoryki. Warszawa: PWN.
Taraszkiewicz M. (2001). Jak uczyć jeszcze lepiej! Szkoła pełna ludzi. Poznań: Wyd.
ARKA.175 Literatura
Taylor G., Jungert T., Mageau G.A., Schattke K., Dedic H., Rosenfield S., et al.
(2014). A self-determination theory approach to predicting school achievemen-
tover time: the unique role of intrinsic motivation. „Contemp. Educ. Psychol.”,
39, s. 342–358.
Toć W. (2000). Ekspresja w sztuce dziecka. „Wszystko dla Szkoły”, 6, s. 1–2.
Tooley J., Darby D. (1998). Education Research: An Ofsted Critique. London:
OFSTED.
Treadway M.T., Buckholtz J.W., Cowan R.L., Woodward N.D. i in. (2012). Dopami-
nergic Mechanisms of Individual Differences in Human Effort-Based Decision-
-Making. “Journal of Neuroscience”, 32 (18), 6170–6176.
Uszyńska-Jarmoc J., Kunat B., Mantur J. (2015). Białostockie talenty XXI Wieku.
Zdolny, ale jak? (auto)diagnoza zdolności i uzdolnień uczniów. Białystok: UwB.
Wallon P., Cambier A., Engelhart D. (1993). Rysunek dziecka. Warszawa: WSiP.
Warnke F. (2014). Metoda Warnkego. Dysleksja stop. Słuch wzrok ruch. Skuteczna
pomoc w problemach automatyzacji funkcji. Wrocław: BIOMED.
Wiesberg D.S., Keil F.C., Goodstein J., Rawson E., Gray J.R. (2008). The seductive
allure of neuroscience explanations. “Journal of Cognitive Neuroscience”, 20(3),
s. 470–477.
Wigocka-OkońB. (2003). Gotowość szkolna dzieci sześcioletnich. Warszawa: Wyd.
Akad. Żak.
Wilgocka-Okoń B., (1998). Dojrzałość szkolna czy dojrzałość szkoły – dylematy
„progu szkolnego, [w:] D. Klus-Stańska, M. Suświłło (red.) Dylematy współcze-
snej edukacji. Olsztyn: WSP, s. 11.
Witkowski T. (2006). Psychologia kłamstwa. Warszawa: J. Santorski & Co.
Włoch S., Włoch A. (2009). Diagnoza całościowa w edukacji przedszkolnej i wcze-
snoszkolnej. Warszawa: Wyd. Akad. „Żak”.
World Health Organization. (2019). Guidelines on physical activity, sedentary
behaviour and sleep for children under 5 years of age. World Health Organi-
zation, dostępny on-line https://apps.who.int/iris/handle/10665/311664 [dostęp:
27.06.2020].
Wysocka E. (2013). Standardy etyczne i profesjonalne w pracy pedagoga-diagnosty
w kontekście obszarów diagnozy pedagogicznej. „Teraźniejszość–Człowiek–Edu-
kacja”, 4(64), s. 133–146.
Wysocka E. (2007). Człowiek a środowisko życia. Podstawy teoretyczno-metodolo-
giczne diagnozy. Warszawa: Wyd. Akad. Żak.
Wysocka E. (2013). Diagnostyka pedagogiczna. Nowe obszary i rozwiązania. Kra-
ków: Impuls.
Yerkes R.M. Dodson J.D. (1908). The relation of strength of stimulus to rapidity
of habit-formation. „Journal of Comparative Neurology and Psychology”, 18,
s. 459–482.
Yogman M., Garner A., Hutchinson J., Hirsh-Pasek K., Michnick Golinkoff R. (2018).
The Power of Play: A Pediatric Role in Enhancing Development in Young Chil-
dren. „Pediatrics”, 142 (3) e20182058.176 Literatura
Zaborniak-Sobczak M., Bieńkowska K.I., Senderski A., (2016). Centralne zaburzenia
przetwarzania słuchowego: od teorii do praktyki edukacyjnej. Wybrane pro-
blemy, „Niepełnosprawność. Dyskursy Pedagogiki Specjalnej”, 23, s. 116–132
Zammitt K.A., Alvarez M.E. (2012). Keeping Up with the Research. “Children &
Schools”, 34(1), s. 49–51.
Zwierzyńska E. (2000). Test Stosunków Szkolnych. Podręcznik. Warszawa: CMPPP.