Wojna hybrydowa i jej konsekwencje dla bezpieczeństwa euroatlantyckiego

Książka jest poświęcona problemom teorii i praktyki wojny hybrydowej oraz konsekwencji dla środowiska bezpieczeństwa międzynarodowego. W pracy koncentrowano się na ustaleniu znaczenia wojny hybrydowej dla osiągania strategicznych celów geopolitycznych oraz zidentyfikowaniu przedsięwzięć w wymiarze międzynarodowym i narodowym, które pozwoliłyby na skuteczne przeciwstawienie się zagrożeniom będących konsekwencją imperialnej polityki Federacji Rosyjskiej.

Recenzja

prof. dr hab. Mariusz Zieliński:

[...] Uważam, że opracowanie ma konstrukcję problemową i uwzględnia chronologiczne następstwa wydarzeń, jakie miały miejsce w omawianym przedziale czasowym i przestrzeni. Stwierdzam, że praca Pana Mirosława Banasika podkreśla jego rozbudowaną wiedzę specjalistyczną, umiejętność stosowania metod badawczych oraz samodzielność, dociekliwość i skuteczność w osiąganiu założonych rezultatów. Podkreślam również umiejętność zwięzłego formułowania myśli i swobodę oceny złożonych zdarzeń i związków przyczynowo-skutkowych, a także relatywizowania niełatwych problemów.

prof. nadzw. dr hab. Bogdan Panek:

Autor, według mojej oceny, wychodząc naprzeciw potrzebom poznawczym i dydaktycznym, opracował książkę w komunikatywnej formie, a jej treści ułatwiają zrozumienie i przyswajanie przez przyszłych Czytelników najistotniejszych problemów międzynarodowej polityki bezpieczeństwa, szczególnie w odniesieniu do Federacji Rosyjskiej. Stwierdzam, że recenzowane opracowanie jest wartościową pozycją w prezentowanym zakresie przedmiotowym. Uznaję, że będzie cenną pomocą dydaktyczną dla studentów na takich kierunkach, jak m.in. bezpieczeństwo narodowe, stosunki międzynarodowe oraz europeistyka. Przedłożone w monografii treści są również wartościowe dla osób zainteresowanych problematyką współczesnego i przyszłego bezpieczeństwa w wymiarze narodowym i międzynarodowym.

Autor książki

doktor habilitowany w dyscyplinie nauk o bezpieczeństwie, pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego, absolwent studiów doktoranckich Akademii Obrony Narodowej w Warszawie i podyplomowych studiów polityki obronnej Akademii Obrony NATO w Rzymie. Zajmował wiele stanowisk dowódczych i sztabowych. Był m.in. zastępcą Polskiego Narodowego Przedstawiciela Wojskowego przy Kwaterze Głównej Sojuszniczych Sił NATO w Europie, szefem Centrum Zarządzania Kryzysowego MON i Centrum Operacyjnego Ministra Obrony Narodowej. Obecnie jest zatrudniony na stanowisku profesora uczelni w Akademii Piotrkowskiej. W dorobku naukowym ma obecnie kilkanaście monografii autorskich i ponad sto dwadzieścia opublikowanych w Polsce i za granicą opracowań naukowych. Swoje zainteresowania badawcze koncentruje wokół zagadnień związanych z rywalizacją strategiczną, bezpieczeństwem w wymiarze narodowym i międzynarodowym, planowaniem strategicznym, prowadzeniem konfliktów w szarej strefie, zarządzaniem kryzysowym i pozyskiwaniem nowych zdolności operacyjnych.