Wideokomunikowanie polityczne w internecie. YouTube i polskie partie polityczne w latach 2011-2014

Spis treści:

Wstęp

1. Audiowiowizualność internetu i uwarunkowania komunikowania w sieci

1.1. Internet oraz internauci na świecie i w Polsce
1.1.1. Fenomen internetu
1.1.2.  Internet a przemiany gospodarcze – idea społeczeństwa informacyjnego
1.1.3. Internet a przemiany społeczne – pokolenia X, Y, Z
1.1.4. Od Web 1.0 do Web 3.0
1.1.5. Internet jako nowe medium
1.1.6. Korzystanie z internetu w Polsce
1.1.7. Negatywne aspekty internetu i krytyka Web 2.0
1.2. Audiowizualność jako jedna z podstawowych cech współczesnej komunikacji społecznej
1.2.1. Audiowizualność w erze cyfrowej
1.2.2. Komputer i internet jako środowisko audiowizualności
1.2.3. Przekaz audiowizualny w internecie
1.2.3.1. Konwergencja jako właściwość przekazów ery cyfrowej
1.2.3.2. Przekaz internetowy a tradycyjny
1.3. Nadawcy treści wideo w internecie
1.3.1. Wideo on-line jako rozwijający się nurt w sieci
1.3.2. Telewizja w internecie i telewizja internetowa
1.3.2.1. Telewizja w internecie
1.3.2.2. Telewizja internetowa
1.3.2.3. Telewizja mobilna
1.3.3. YouTube – wiodący portal wideo w Polsce i na świecie
1.3.3.1. Powstanie i rozwój portalu YouTube
1.3.3.2. Znaczenie portalu YouTube
1.3.3.3. Odbiorcy oraz zasięg serwisu na świecie i w Polsce
1.3.3.4. YT jako portal dla twórców amatorów
1.3.4. Inne najważniejsze portale wideo w Polsce

2. Internet jako środowisko komunikowania politycznego

2.1. Teorie komunikowania politycznego – podejścia tradycyjne
2.2. Nowoczesne komunikowanie polityczne i kierunki jego rozwoju
2.2.1. Amerykanizacja komunikowania politycznego
2.2.2. Komunikowanie permanentne
2.2.3. Mediatyzacja komunikowania politycznego
2.2.4. Tabloidyzacja i celebrytyzacja komunikowania politycznego
2.3. Komunikowanie polityczne w internecie
2.3.1. Determinanty komunikowania politycznego w środowisku wirtualnym
2.3.2. Negatywne aspekty komunikowania politycznego w sieci
2.4. Marketing polityczny
2.4.1. Teoretyczne ujęcia marketingu politycznego
2.4.2. Krytyka marketingu politycznego
2.5. Wykorzystanie instrumentów marketingu politycznego w internecie w polskich kampaniach wyborczych

3. Przekaz wideo – ważne narzędzie komunikowania politycznego w telewizji i internecie

3.1. Telewizja – tradycyjny kanał komunikowania politycznego z wykorzystaniem przekazów wideo
3.2. Internet jako nowy multikanał komunikowania politycznego z wykorzystaniem przekazów wideo
3.2.1. Internetowe przekazy wideo jako źródło informacji o polityce
3.2.1.1. Internetowe przekazy wideo jako źródło informacji dla obywateli
3.2.1.2. Internetowe przekazy wideo jako źródło informacji dla mediów
3.2.2. YouTube – główny serwis komunikowania politycznego z wykorzystaniem przekazów wideo
3.2.3. Aktywność polskich partii politycznych w innych serwisach wideo
2.3.4. Telewizje internetowe partii politycznych
3.2.5. Techniki wspomagania widoczności przekazów wideo w internecie
3.2.6. Rosnąca rola obywateli jako nadawców w sieci

4. Analiza kanałów i wybranych przekazów partii parlamentarnych w portalu YouTube w latach 2011–2014

4.1. Charakterystyka materiału badawczego, metod i przebiegu badania
4.1.1. Hipotezy badawcze
4.1.2. Materiał badawczy
4.1.3. Wykorzystane metody badawcze i przebieg badania
4.2. Analiza kanałów partii parlamentarnych w serwisie YT i cech formalnych zawieranych przez nie przekazów
4.2.1. Liczba i rodzaje prowadzonych przez partie kanałów
4.2.2. Porównanie podejść ugrupowań do obecności w YT
4.2.3. Modele prowadzenia kanałów przez partie polityczne
4.2.4. Kanały partii politycznych w świetle typologii K.A. Foot i S.M. Schneidera
4.3. Analiza ilościowa przekazów w kontekście poparcia dla partii politycznych
4.3.1. Platforma Obywatelska
4.3.2. Prawo i Sprawiedliwość
4.3.3. Polskie Stronnictwo Ludowe
4.3.4. Sojusz Lewicy Demokratycznej
4.3.5. Ruch Palikota/Twój Ruch
4.3.6. Wnioski z analizy
4.4. Analiza wybranych przekazów partii w kontekście cech warunkujących oglądalność
4.4.1. Cechy formalne
4.4.1.1. Długość przekazu
4.4.1.2. Gatunek
4.4.1.3. Animacja, elementy graficzne, muzyka, montaż i scenariusz
4.4.2. Cechy treściowe
4.4.2.1. Wiodąca tematyka oraz funkcja przekazów
4.4.2.2. Postaci występujące i wypowiadające się w przekazach
4.4.2.3. Występowanie odniesień do konkurencji politycznej
4.4.2.4. Występowanie haseł, odnośników do innych miejsc w sieci i elementów humorystycznych
4.4.3. Ocena odbiorców
4.4.4. Wnioski

Podsumowanie

Możliwości dalszych badań nad politycznym komunikowaniem audiowizualmym w sieci

Bibliografia

Spis tabel

Spis rysunków

Spis wykresów