Management in Transition

Najnowsza książka prof. Andrzeja K. Koźmińskiego dotyczy głównych problemów zarządzania w gospodarce globalnej, zmian w zarządzaniu w polskich firmach po 1989 r. oraz kształcenia przyszłych menedżerów. Autor przez wiele lat wykładał na uczelniach amerykańskich i z bliska obserwował i analizował wpływ globalizacji oraz nowych technologii na teorię i praktykę zarządzania, dlatego wiele analiz i spostrzeżeń ma bardzo użyteczny charakter.

Niezwykle ciekawa w tym kontekście jest analiza działania polskich menedżerów w okresie po 1989 r., zwłaszcza ich umiejętność szybkiego przyswojenia sobie współczesnych metod zarządzania w warunkach nieustannych i głębokich zmian (transformacja ustrojowa, otwarcie polskiej gospodarki na świat, bezpośrednia konkurencja na światowych rynkach). Autor na konkretnych przykładach pokazuje, jak polscy menedżerowie radzili – i poradzili sobie – z licznymi wyzwaniami. Końcowa część książki jest poświęcona kształceniu w Polsce przyszłych menedżerów. Książka jest adresowana zarówno do teoretyków zarządzania, jak i menedżerów poszukujących skutecznych metod zarządzania w warunkach „wielkiej zmiany”.

Autor książki

polski ekonomista, profesor nauk ekonomicznych, specjalizujący się w zakresie zarządzania, długoletni rektor Akademii Leona KoźmińskiegoUkończył w 1963 studia ekonomiczne w Szkole Głównej Planowania i Statystyki, a w 1964 studia socjologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Na SGPiS uzyskał w 1965 stopień naukowy doktora, zaś stopień doktora habilitowanego otrzymał w 1968 na Wydziale Socjologiczno-Ekonomicznym Uniwersytetu Łódzkiego. W 1976 uzyskał tytuł profesorski i został zatrudniony na Uniwersytecie Warszawskim na stanowisku profesora nadzwyczajnego, w 1983 został profesorem zwyczajnym. Od 1963 do 1976 pracował w SGPiS, początkowo jako asystent w Katedrze Ekonomii Politycznej, następnie od 1969 jako docent w Katedrze Teorii Organizacji. Od 1973 był wykładowcą na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, początkowo jako docent, a od 1976 jako profesor i kierownik Zakładu Analiz Systemowych Instytutu Zarządzania. W latach 1981-1987 był dziekanem Wydziału Zarządzania UW. W latach 1986?1989 pełnił funkcję kierownika resortowego programu badawczego zatytułowanego "Instrumenty zarządzania w gospodarce narodowej". Od lat 90. związany z Akademią Leona Koźmińskiego (do 2008 działającą jako Wyższa Szkoła Przedsiębiorczości i Zarządzania). Objął w niej stanowisko profesora zwyczajnego i kierownika Katedry Zarządzania. Przez osiemnaście lat pełnił funkcję rektora tej uczelni (do 2011), następnie został przewodniczącym rady powierniczej i prezydentem ALK.Został również jednym z dwóch członków korespondentów Polskiej Akademii Nauk z dziedziny zarządzania i członkiem Collegium Invisibile. Był stypendystą Fundacji Fulbrighta, wykładał m.in. na University of California (UCLA), Washington University i Sorbonie. W 2010 prezydent RP Lech Kaczyński powołał go na członka Narodowej Rady Rozwoju.Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim, Krzyżem Oficerskim (2000) i Komandorskim (2011) Orderu Odrodzenia Polski. W 2016 na mocy decyzji premiera Francji został udekorowany Orderem Palm Akademickich.W 2015 uhonorowany tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu Szczecińskiego, a także Nagrodą Specjalną Lewiatana przyznaną przez Konfederację Lewiatan. W 2017 otrzymał tytuł doktora honoris causa ESCP Europe.