How It All Happened. Essays in Political Economy of Transition

Książka przedstawia i analizuje różne aspekty polskiej transformacji zapoczątkowanej wyborami czerwcowymi w 1989 r. Autor, wybitny polski uczony i założyciel Akademii Leona Koźmińskiego, ukazuje polską transformację na szerokim tle historycznym, sięgając do źródeł tzw. gospodarki socjalistycznej – czyli do modelu stworzonego przez Józefa Stalina.

Analizując patologie tego modelu, prof. A. Koźmiński przedstawia także niezwykle ciekawe – i w dużym stopniu zapomniane – próby reform tego modelu, podejmowane przede wszystkim w Polsce i na Węgrzech. W tym kontekście szczególnie interesujące jest porównanie obu tych gospodarek po 1989 r., a konkretnie, zalet i wad wdrożonej przez prof. Leszka Balcerowicza terapii szokowej w porównaniu z ewolucyjnymi zmianami w gospodarce węgierskiej. Ponieważ książka ukazuje się w czasie trawiącego od kilku miesięcy gospodarkę światową kryzysu finansowego, dość nieoczekiwanie to podsumowanie procesów transformacji ustrojowej i gospodarczej zapoczątkowanych w Europie Środkowej i Wschodniej w 1989 r. może być jednocześnie głosem zapraszającym do dyskusji o możliwych scenariuszach rozwoju gospodarek post-komunistycznych w przyszłości. Książka jest przeznaczona dla specjalistów i studentów z zakresu ekonomii i biznesu, ale także politologii i stosunków międzynarodowych, ponieważ – nieprzypadkowo – autor w tytule książki mówi o „ekonomii politycznej transformacji”.

Autor książki

polski ekonomista, profesor nauk ekonomicznych, specjalizujący się w zakresie zarządzania, długoletni rektor Akademii Leona KoźmińskiegoUkończył w 1963 studia ekonomiczne w Szkole Głównej Planowania i Statystyki, a w 1964 studia socjologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Na SGPiS uzyskał w 1965 stopień naukowy doktora, zaś stopień doktora habilitowanego otrzymał w 1968 na Wydziale Socjologiczno-Ekonomicznym Uniwersytetu Łódzkiego. W 1976 uzyskał tytuł profesorski i został zatrudniony na Uniwersytecie Warszawskim na stanowisku profesora nadzwyczajnego, w 1983 został profesorem zwyczajnym. Od 1963 do 1976 pracował w SGPiS, początkowo jako asystent w Katedrze Ekonomii Politycznej, następnie od 1969 jako docent w Katedrze Teorii Organizacji. Od 1973 był wykładowcą na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, początkowo jako docent, a od 1976 jako profesor i kierownik Zakładu Analiz Systemowych Instytutu Zarządzania. W latach 1981-1987 był dziekanem Wydziału Zarządzania UW. W latach 1986?1989 pełnił funkcję kierownika resortowego programu badawczego zatytułowanego "Instrumenty zarządzania w gospodarce narodowej". Od lat 90. związany z Akademią Leona Koźmińskiego (do 2008 działającą jako Wyższa Szkoła Przedsiębiorczości i Zarządzania). Objął w niej stanowisko profesora zwyczajnego i kierownika Katedry Zarządzania. Przez osiemnaście lat pełnił funkcję rektora tej uczelni (do 2011), następnie został przewodniczącym rady powierniczej i prezydentem ALK.Został również jednym z dwóch członków korespondentów Polskiej Akademii Nauk z dziedziny zarządzania i członkiem Collegium Invisibile. Był stypendystą Fundacji Fulbrighta, wykładał m.in. na University of California (UCLA), Washington University i Sorbonie. W 2010 prezydent RP Lech Kaczyński powołał go na członka Narodowej Rady Rozwoju.Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim, Krzyżem Oficerskim (2000) i Komandorskim (2011) Orderu Odrodzenia Polski. W 2016 na mocy decyzji premiera Francji został udekorowany Orderem Palm Akademickich.W 2015 uhonorowany tytułem doktora honoris causa Uniwersytetu Szczecińskiego, a także Nagrodą Specjalną Lewiatana przyznaną przez Konfederację Lewiatan. W 2017 otrzymał tytuł doktora honoris causa ESCP Europe.