Stosunki kontroli w administracji publicznej demokratycznego państwa prawnego

Spis treści:

Wykaz ważniejszych skrótów

Przedmowa

Summary

Rozdział 1. Kontrola w administracji publicznej z perspektywy doktrynalnej i normatywnej

1.1. Pojęcie i znaczenie kontroli w działalności administracji publicznej demokratycznego państwa prawnego
1.1.1. Przedmiot badań
1.1.2. Podmioty kontroli w administracji publicznej (kontrolujący i kontrolowany). Podmiotowość i samodzielność podmiotów
1.1.3. Pojęcie kontroli i stosunków kontroli, problemy kontroli w demokratycznym państwie prawnym
1.1.4. Kontrola w administracji publicznej o budowie dualistycznej: scentralizowanej i zdecentralizowanej
1.2. Kontrola jako immanentny etap procesu/przedmiotu administrowania (sterowania) sprawami publicznymi
1.3. Interdyscyplinarny charakter pojęcia kontroli jako elementu normatywnego i elementu rzeczywistego
1.4. Kontrola jako czynnik samoregulacji i delegowanej regulacji realizowanej przez dobrą, inteligentną, uczącą się administrację publiczną
1.5. Kontrola jako funkcja samodzielna oraz jako etap nadzoru w administracji publicznej
1.6. Prawnicze i prawne definicje kontroli
1.6.1. Aparatura pojęciowa związana z pojęciem kontroli
1.6.2. Nowe określenia kontroli i funkcji zawierających kontrolę
1.6.3. Kryteria kontroli i ich wzajemne relacje
1.6.3.1. Kryterium legalności
1.6.3.2. Pozostałe kryteria kontroli
1.6.4. Nowa prawna i prawnicza terminologia w przedmiocie kontroli jako przejaw nadążania prawnego pojęcia kontroli za rozwojem cywilizacyjnym – kryteria wyodrębniania nowych postaci kontroli
1.7. Miejsce stosunków kontroli w administracji publicznej demokratycznego państwa prawnego w systemie kontroli administracji publicznej
1.7.1. Pojęcie systemu kontroli administracji publicznej i kryteria jego wyodrębniania
1.7.2. Perspektywy ujęcia pojęcia kontroli (w) administracji publicznej
1.7.3. „Kontrola w administracji” w świetle klasyfikacji systemu kontroli administracji publicznej

Rozdział 2. Pojęcie i rodzaje stosunków kontroli w administracji publicznej demokratycznego państwa prawnego

2.1. Prawne i faktyczne stosunki kontroli wobec zasad ustroju administracji publicznej demokratycznego państwa prawnego
2.1.1. Prawne i faktyczne stosunki kontroli w administracji publicznej
2.1.2. Sprzężenie konstytucyjnych zasad ustroju i organizacji administracji publicznej ze stosunkami kontroli w administracji publicznej
2.2. Normy prawa ustrojowego jako punkt wyjścia dla wyodrębniania ustrojowo-organizacyjnych stosunków prawnych
2.3. Ustrojowo-organizacyjne stosunki prawne i ich nawiązywanie
2.4. Kryteria i metoda wyodrębniania obok ustrojowo-organizacyjnych: materialnych i proceduralnych stosunków kontroli w administracji publicznej
2.5. Ustrojowo-organizacyjne stosunki kontroli w administracji publicznej – rozwinięcie
2.6. Materialnoprawne stosunki kontroli w administracji publicznej – rozwinięcie
2.7. Proceduralne stosunki  kontroli w administracji publicznej – rozwinięcie

Rozdział 3.  Wybrane stosunki kontroli w administracji publicznej w ujęciu podmiotowym, przedmiotowym i proceduralnym

3.1. Stosunki kontroli ogólnoadministracyjnej działalności organów w administracji rządowej w świetle ustawy z dnia 15 lipca 2011 r. o kontroli w administracji rządowej
3.1.1. Aspekty przedmiotowe
3.1.2. Aspekty podmiotowe
3.1.2.1. Podmioty kontrolujące i kontrolowane
3.1.2.2. Prezes Rady Ministrów jako organ właściwy w sprawach koordynowania kontroli. Znaczenie Standardów kontroli w administracji dla podmiotowości administracyjnoprawnej jednostek instytucjonalnej kontroli i kontrolerów
3.1.2.3. Podmioty kontroli wspólnej
3.1.3. Aspekty organizacyjne prowadzenia kontroli w ujęciu statycznym (instytucjonalnym) i dynamicznym (funkcjonalnym)
3.1.4. Kontrola, stosunki kontroli a postępowanie kontrolne. Prawa i obowiązki stron i uczestników tych stosunków
3.1.5. Stosunki postępowania kontrolnego (procedury) z perspektywy pojęcia „stadiów” kontroli
3.1.5.1. Planowanie kontroli i koordynacja kontroli
3.1.5.2. Przygotowanie kontroli, kryteria kontroli w świetle Standardów kontroli
3.1.5.3. Podjęcie kontroli i ustalenie stanu faktycznego spraw w kontrolowanej jednostce, zasady dostępu do akt kontroli, jawność akt kontroli
3.1.5.4. Ocena osiągniętych rezultatów z punktu widzenia przyjętych kryteriów
3.1.5.5. Odwołanie się do prawem przewidzianych środków leżących w zakresie organu kontroli i podmiotu kontrolowanego
3.1.5.6. Obserwacja rezultatów kontroli
3.1.6. Kontrola i zasady postępowania kontrolnego

Bibliografia

prof. zw. dr hab. Józef Filipek:

Recenzowana monografia podejmuje trafnie i nowatorsko wybraną problematykę badawczą. W obrębie polskiej nauki prawa administracyjnego nie było dotąd tak szczegółowo ujętej problematyki kontroli w administracji publicznej jako sfery stosunków kontroli pomiędzy administracyjnym organem kontrolującym a organem kontrolowanym w obszarze działalności wewnętrznej i zewnętrznej tego organu, z rozróżnieniem tych stosunków na stosunki faktyczne i prawne (potencjalne i realne), konkretyzowane z zasady w ustawą określonym postępowaniu kontrolnym. W ten sposób wyłania się dodatkowo pojęcie proceduralnych stosunków kontroli.

(...) Praktyczny wymiar wyodrębnionych stosunków kontroli polega na zestawieniu w relacji wzajemnych uzależnień podmiotowości administracyjnoprawnych dwóch organów administracyjnych, które mogą normatywnie i realnie istnieć w układzie administracji scentralizowanej i zdecentralizowanej, mogą być w zależności organizacyjnej lub funkcjonalnej, mogą znajdować się w różnych podsystemach administracji publicznej. A zatem temat pomaga wyjaśnić ustrój i funkcjonowanie administracji publicznej demokratycznego państwa prawnego i wykazać fundamentalne znaczenie stosunków kontroli dla realizacji zasady praworządności działania administracji publicznej. Temat jednocześnie wykazuje stopień gwarantowania i zabezpieczania praw jednostki, człowieka i obywatela przez system prawnych stosunków kontroli w administracji publicznej. (...)

Monografia z uwagi na zawarty w niej wkład, dorobek teoretyczny, przekładający się zarazem na praktyczne zastosowanie w rozwiązywaniu konkretnych problemów pojawiających się podczas wykonywania kontroli – zaadresowana jest nie tylko do osób zajmujących się nauką prawa administracyjnego, dydaktyków i studentów, przedstawicieli zawodów prawniczych, polityków, ale jest skierowana w tym samym stopniu do praktyków zajmujących się kontrolą w administracji publicznej w swoim życiu zawodowym.